Ve öldüm, umutlarımda

öğrenemedim yaşamayı, unutmayıda..

sevmesekte hayatı, yaşasakta zorsunup

ölümdür hayattaki en büyük korkuluk



(Çok soğuk..) sadece çok soğuk

barışamadım hayatla, napim ölümle dost olup?

yediğim kazıklar saolsun, aşka doydum

kestiysem bileklerimi, kalmamıştır başka yolum!



Kabus dolu bir uyku düşün, deliksiz

hayatımın özetiydi bu, delirdim!

ölüm denen içkiyi karıştırmadım korkuyla

doldurdum bi bardak ve sek içtim



Ve öldüm, umutlarım yüzümdedir

yaş akmaz gözlerimden, uyur kalır hüzünlerim

bulutların üstündeyim

yinede, neyle tartarsan tart umutlarım üstün gelir



En huzurlu uyku bu anlatamam tarifsiz

yaşarken değil ama öldüğümde katildim..

içimde bi ses gülümse der ve ekler;

hayat olamadı belki ama ölüm adildir



Ve öldüm benden önce hislerim

temiz kalmak mümkünmü, herkes önce kirlenir

doğum ilk lekedir, temiz kalmaya çalışmak

ne kadar çabalasanda yolun bitmezidir



Rahat değilim çünkü yakışmadı bana kefen

yavaşça girdim içine hayat ettikçe beni heder

ve ömrüm kulağıma usulca fısıldar

hayat vermedi ama ölüm verir sana değer



Çok pişmanım çünkü yenildim

şimdi herkesin gözünde büyük kerizim

ölüme doğru koştu hayat ve erişti

doğmamıştı henüz kızım, adı denizdi