Yeniden selam vermek hoşçakaldan sonra, zor geliyor bana.
Ölüm dedin.. koşmak anca onla huzurludur.
Tüm çevreni arındırır pisliklerden, toprağın kavuşursun.. Gözlerinde dolmaz.
Yeniden umudun olur, beklersin.. kıyamet gelir.
Kavuşursun onunla, fakat.. Tanıyamazsın.
Artık hatırlamaya üşenirsin çünkü o; içindeki hevesli, çalışkan.. arıya bastı.
Senden kastım, sen değilsin benim. Hiç bir hikayede kahraman ben değildim dimi ? 'evet değildim..”
Çünkü bizim sayfalarımızda, kahraman her zaman en sonunda gelirdi…
Bende tüm sayfalarda yer alırdım.. Belki sanatçı sayılmazdım, seni resmedemezdim.
Fakat.. Bu kez öyle biri oldum ki senden kopunca.. Beni şiirlerle test edemezsin !
Gözlerini kapat, sonra dinle beni ! Bir tek o zaman göreceksin sen ne kadar olduğunu !
O zaman anlayacaksın ne demek istediğimi.
Anlayacaksın herşeyin tuzak oldugunu..
Tüm renklerin solduğunu..
Günler zehir oldugunu gösterecek yavaş yavaş.
Gülmek esir olacak..
Hiç beklemediğin bir günde, kesin.