Verse 1:
Bu semte yağmur ol bugün ve güneşi bi daha getirme
Bana sevdiğin adamı değil gülüşlerini betimle
Bu lanet olası masalı istemezdim böyle bitirmek
Var etmekden daha da zordu dev bi aşkı yitirmek
Tam ne istediğimi anlatırken susma sırası bana mı geçti
Kara bi leşti gölgen her gün delip geçti yaramı deşti
Patikadan bi saraya geçti hangi yürek parayı seçti
Sen gülüp de uyurken ben hergün akla karayı seçtim
Her günah bi uyku bundan dolayıdır ki uyanamam
Ses tellerim kopsa dahi eminim ki duyar anam
Bu yana bak ölebilirsin şarkılarımı duyamadan
Oysa elini sıkıca tutmak inanmaktı bu yalana
Benim yüzümü arama hiç bi terkedilme sahnesinde
Ölümsüzlük anneannemin ahşap kokan rahlesinde
Görenler bana saf desin de bilmiyolar hiç bişeyi
Sen olmadığın halde yüzünü karalamıştım kaç resimde


Nakarat:
Yok bu adam neyi anlatıyor
Ah yürüdüm kalmadı yol
Ve benimle de yanmadı o
Anladım anlamı yok


Bu adam neyi anlatıyor
Ve hayat yine tam yarı yol
Onu tek bu adam tanıyor
Ben Anladım anlamı yok


Verse 2:
Hayatın kervan saraylarına yaslanan bi konuktum
Ölümü çok büyüttün altı üstü tek bi soluktu
Dinliyordun ne anlatsam sesimse hep boğuktu
Bilmiyordun sen varken de ellerim hep soğuktu
Kalem benim yokluklarıma bulamaz asla bi şahit
Ben karanlık biriyim benden uzaklaş ve ışığa git
Bu yalnızlık ölüm değil lakin ölümün eş hali
Hiç bi ismin ahengiyle kıyaslama bu beş harfi
Yatağım sigara koktuğundan uykularda zorlaşıyor
Serçe tüyünü hasret adam dizlerinde yol taşıyor
Yol taşıyor denizlerden akşam üstü şiirlerini
Yazıp yazıp yürüyo adam ve halen bi yoldaşı yok
Odamın perdelerini söktüm yinede güneş doğmuyor
Zaten artık karanlık bu garip ruhu boğmuyor
Eylül ayı bu dökuz köyün tek birinde doğru yok
Küçümsediğin kalem benle bi şaheser doğuruyor