Başımda ağrısı var türlü türlü sistemlerin
Dünya denen bi yerdeyiz normal yani pislenmemiz
Yinede sokakların karanlığı gizler beni
Yeryüzüne gömdüklerim gökyüzünden izler beni

(Yavaşla !)
Kanıma girdi hepsi yavaştan
ve bilinçaltımda ateşkes olmayan bi savaş var
Aniden bi belirsizlik beliriverir kafamda
Anlaşıcam herkesle ölmek için yaşarsam
(Ben)

Fazla bişey istemedim kağıt kalem kulaklık
Beyin vazgeçer yaşam denen sebepsiz amaçtan
Uzaklaşıp kaçarsam o belirlediğim amaçlar
bi amaç olmaktan çıkar ve kalp kırmayı amaçlar

Bi ağaçtan düşen yaprağı diğerleride takip eder
Sonbaharın azizliği bahçelerime sanki verem
Kursağımda takılı kalan hangi sonuç hangi neden
Alıp verdiğim her nefes yaşamaya tahrik eder

Artık anla beni yüzmeyi öğretmez bi bataklık
ve olmayacak hayalleri tütün yapıp yakardık
Varolmanın gayretiyle herkesi biz sanardık
Dağ gibiyken dertler hep gülüşlerle sis yarattık

Odamın duvarları karanlıkla sevişirken
Dumanlarla huzur bulur beden zaman değişirken
Deliliğe yönelten bu psikolojik eğilimler
Hiç bi neden yokken bile sürüp giden gerilimleri

Anlatamam malesef bu değilim ben
Beynimden atmak istediğim onca şey birden
Algılarımı kilitler ve neydim ben ? diyerekten
Mantıklı düşünemeden akıl çıkar seyrinden

Eğdirmem başımı ruh bedenle manevilik olgusuyla
İlerler uzun yolumda vicdanımın sorgusuyla
Aldığım bi kaç karardan bir tanesini açıkliyim
Ölüm korkusuyla yaşama, öl yaşama korkusuyla