De regen verpest een middag in maart
Tenminste dat had ze gedacht
Maar ik heb in m'n hoofd nog wat zonlicht bewaard
Dus ik ben de laatste die lacht
En met zonder jas, stap ik naar buiten
Begin ik m'n tocht vol goeie moed
Ik moet me inhouden niet te gaan fluiten
Zo loop ik de zon tegemoet
Vandaag zie ik m'n vrienden van vroeger
Gewoon om te zien of er ergens iets zit
Van die jongens in ons die nergens om vroegen
Die niet wilden weten wat zwart was of wit
Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden ... het licht uitgedaan
Ik word begroet met een klap op m'n schouder
Hoe is het met jou, eerste grap, eerste glas
Hier in dit licht zijn we nauwelijks ouder
Even een stilte dan lachen we pas
Een voor een druppelt het binnen
De mannen van toen veranderen nooit
Maar toch is er nog z oveel nieuws te verzinnen
De mannen van toen veranderen nooit
Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan en tenslotte tevreden.. het licht uitgedaan.
De sterren voorspellen een ochtend in maart die fluistert; de lente begint
en ik kan hier op dit uur geen taxi meer krijgen maar dat maakt me niet uit de lente begint
Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden ... het licht uitgedaan
Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan
En tenslotte tevreden ... het licht uitgedaan
Het licht uitgedaan