Tanımak istemiyorum kimseyi korkudan
Üstünde gömleği parçalanmış ve koku var
Bir sonu var kahramanlığın inanmazdım yoluma
Yazdığım hikayem de benden daha çok yanılmışlık tadı var
Ellerim ise paslı büyüyüş hikayem ise yaslı
İğrendim babamdan ve öyle yazdım
Anlat bana anne anlat kötü biri olmayı
Gözlerim gülmek isterken istemezdi dolmayı
Değiştim içimde çelişki bitince
Kaldım kendi kendimle yerimi bilince
Hiçte umduğum gibi değil büyümek isteyipde
Kokladığım hava pisleşti resti çektiğimde
Karşımda olmasan da içimdeydi hep bir yanın
Sıfırlasam hayatımı pişmanlık duyar mıyım?
İmkanım yokken anlamazdım koklamayı
Sonra imken verdiler zorlamıştı olmaları

Üstümde koku var içimde ki korkudan
Yüzüne gülendir inan ki korkulan
Bana masal anlat baba korkum var
Seni unutmamak için hep koklucam

Yaşıyorum ama nereye? İçime değil
Yarına varamam yaşam içine girip
Stresli ellerim yüzümle buluştu
Her sıkıştığımda konuştum içimde ki çocuktu
Zaman yanar yalan yakar yakalanmadan
Kanar içimde ki salak paralanmasa
Pişman olurdum geç kalmış olmasam
Yine de pişmanım geç kalmışlık ondan
Yeniden gelsem bulmazdım aynı beni
Gülüşlerim aynı değil saygıyla eğil
Emek var ellerimde demetli günlerimden
Demek ki gülmelerden bir haber ölmeyeceğim ben
Biraz huzurum olmasın mı? Biraz kusurumla
Düşüncelerim kalp kısmında mahsur yar
Rastlantıyım hayatımın kuytusunda
Dokunmayın bana ölüm uykusunda
Sakince yürüyorum bilmediğim bu yolu
Hatalarım yanımda değil arkamdan geliyordur
Kendime kızdım kendimle büyümüyorum
Aslında her yarın için bugünden ölüyoruz

Üstümde koku var içimde ki korkudan
Yüzüne gülendir inan ki korkulan
Bana masal anlat baba korkum var
Seni unutmamak için hep koklucam