Verse I (Tahra)
Ne hisseder beyaz adam ?
Günah şehri burası mı?
İnsanı insan yapan rahat gelen yuvasıdır
Ki bembeyazken saçlarında aşkın "A" sı kalmaz.
Gözünde kaybetmeme aşinasın ağla.
Bekleyip durma, burası baya unutturdu seni.
Barındığım odalardan anla, umutsuzluk evim.
Karnımda ağrı, gözümün altı mosmor ölüyoken,
Bi anlayanla karşılaşmamak buruk tuttu beni.
Yusuf yoktu demin. Noldu sesimi duyduğunda hatırladın nedense.
Bedenim şehre yokluk eri.
Düşünmeme engel olan kızda şimdi korku verir.
Babacığım dur bi dakika, bu gece ölüme yolcu benim.
Depresif duruyolardı suçlu ben mi bilemedim.
Şarkılarda şu huzuru bak güneşe verdi bize değil.

Öldürüp can verinde göstermeyin ileriyi.
Gelecek kapılarında açınca sorunsuzca dileniyim.

Nakarat x2 (Emrah Çalışkan)
Sahipsiz kaldırımlar yoklugundan virane,
Soldurdu sonbahar üzülme sakın halime
Yürüdügün kaldırım bitmesin istedim,
Verse II (Emrah Çalışkan)
Yoruldu bedenim yorgunluguma selam ederim,
Kanasın gözlerim bakışlarını özlerim,
Bugünüm benim fakat yarınlar sözlerin,
Şimdi yavaşla dünya boşuna dönme artık,
Rüzgarında kırıldı bütün çiçeklerim,
Güzdalında soldurdu baharı beklerim,
Küstahlığında gururdan kaç parça sattın,
İnsanlığında şartları var sen o gurur nerede yaktın.
Narin parmaklara tutunup ölmek istedim,
Resimler çizilir hatrına, yeşiller besledim,
Yoklugun kudurmuş içimde görmeliydin,
Seslenemedigim gidişleri, çığlıkla gömdüm,