Emin Kadir:
Sar başa hadi anlat ben saatlerce dinlerim
Bi bardak çay ve pişmanlığın yer ettiği izlerim
Boş gelir hayat odadan çıkmaya yok mecalim
Uzaklaştı bir bir sonunda kalmadı hayalim
Yani her bi nefes her gün yeniden bi heves
Çırpınış boş hayat içinden kurtulamadığım bi kafes
Bir ses kulaklarımda yer etmiş
Bir huzurdu dostum oda dayanamayıp pes etmiş
Öyle terste bi adamım geçinemedim zamanla
Tek suçlu bendim sanki kandırmıştı yalanla
Tanıdım zamanı zamanla ama vazgeçemedim
Öyle bir gülümsedi yetindim bende kalanla
Dünya bu zor anlamak kim gerçek kim sahte
Başımı alıp gidesimde gelir 3 vakte (ne çare)
Prangalardan kurtulsam kurtulamam kendimden
Çözüm değildi kaçmak herşeyi batıran bendim ben
Nakarat x2 (Rashness):
Unutma sende öleceksin
Bu dünya sana kalmaz göreceksin
Zaman senden de yalan
Karanlık çökünce söneceksin.
Emin Kadir:
Yaşam mı ölüm mü öldüren hatıra
Hatırla kaçına sığdırabildim her bi satıra
Hazırla kendini en uzak birden yakında
Boş defter takvim yaprakları çekilen kahırla
Kalkan bir vapur limanın kenarından izlediğim
Sallanan bir mendil acılarımı tek tek gizlediğim
Bir cümle yarım kalan durgunluğa sebeb olan
Bir aptal sen sanan bir sendin beni ben yapan
Çaresizlik yordu bazen yorgunluktu çareler
Nedenlerle doldu ömür hep insanlar sadeler
Yalanlarla örülü hırka gözlerimi mest eden
Giyemedim sıcaklığın yanımda buydu belki tek neden
Sakinim bugün hiç olamadığım kadar sakinim
Sahibim yaşımdan büyük olgunluğa şahidim
Takibim zamanın benden aldıkları tahribim
Talibim sakinliğin sakinliğine sahirim
Nakarat x2 (Rashness):
Unutma sende öleceksin
Bu dünya sana kalmaz göreceksin
Zaman senden de yalan
Karanlık çökünce söneceksin.