Günlerce gecelerce düşündüm defalarca
İyice emin olunca aldım kendimi
Birkaç parça eşyamı, hatıra defterimi
Bir de beni annesi sanan kedimi
Özellikle sen evde Yokken toplanıp çıktım
İstemedim öfkemize yenilmeyi
Ne zor ne yorucuydu ne kadar hüzünlüydü
Ne olursa olsun araya biraz
Zaman koyunca
Acının yüksek ateşi düşüp de ayrılık soğuyunca
Adım gibi biliyorum ki bana sen de hak vereceksin
Anlayacaksın ama geçici bir süre kızıp köpüreceksin
Bekleme boşuna
Ben bir daha
O altın kafese geri dönmem
Üzülür efendi gibi
Çekerim acımı
Ama kolay kolayda ölmem
Yaralıyım evet
Biraz da bir iz bırakabilir
O kadar olsun
Küllenirim
Bir süre için için yanar
Tamamende sönmem