Sokak depresif bir portre ve ben aksamin dibindeyim
Dert ortagim sigara su an yalnizlik mühim degil
Caddenin birindeyim, düsünmedim kiminleyim
Bi sarhosum bi hastayim bir mevsimin dilindeyim.

Bu nevrozla yasamak istedigim hayali yasli bir ev
Uykularim somurtarak sabaha kapiyi açti yine
Keske bekleseydin fakat tren kaçti bile
Yolcular çok alimliydi trenin ismi askti bi de.

Neyse geçmis ayni yerde düsüslerimi izlesin
Bu gülüsleri bi sarki kadar dinle günese çiz resim
Odam kadar izbesin ve soguk bir denizdesin
Çocukluk aski gibi bir hiçkiriksin hep genizdesin.

Soyutluguna soyundugum o oyunlardi keskelerim
Ben susarsam içki kokan tüm kadinlar sevke gelir
Öfke benim sag yanim sol yanimda dur geçme beni
Benle yürü de kadin o bos mezarlari kesfedelim.

Beni kendine istedigin gibi sor ama benden baskasi yok
Beni odandan istedigin gibi kov ben yine kalbine tas basiyorum. (x2)

Sen benim kadarsin evet ben de senin
Genel-geçer kurali benim duydugun her felsefenin
Tüm çakallar enselenir kavrulur nedense tenin
Hosçakallar ümitlendi sen gülümse ben severim.

Saçlarinda rüzgarim hem nesem hem de hüsranim
Ve üzgünüm ki benim senin duydugun en düz tanim
Insanim, hayalleri olan basit bi insanim
Tam ortasinda dogmusum sabah bi 30 Nisan'in.

Mart'in ilk hararetiyle perdelerde sinek vardi
Hayat filmin en güzel yerinde giren bi reklamdi
Bugüne kadar gerçek olan dilek var mi
Adin gök kusagiydi fakat saçlarinda bi renk vardi.

Hangi duraktaysan orada bekler yorulmadan meleklerim
Simdi bana yakin misin sonum kadar
Ve tek dostum saatlerce seyrettigim soluk tavan
Belirsizim sorum falan yok ne dersen olur tamam