Çağrı Sinci:
Neden diye sorduğumda büyüyünce anlarsın demişlerdi
Hala anlamadım insanların nedir derdi
Gelip bana sorsa biri şimdi ne istersin?
Çocukluğum derdim unutmak isterdim!
Bilinçaltımız benzer kuytu bi ormana hatıralar çıkıp gelir en mutlu anında sormadan
Kabus ülkesinden, hisle beslenirler ve netleşir resimler
Çocukluğum: hatırlamak istemediğim dünler!
Ben fotoğraf albümlerine bakarken gülmem etkisinden kurtulmam 1 saniye sürmez ama
o saniye zannederim tek çarem ölmem
Yoksulsan hayal kurarsın ve çocukken ben hayal kurmaktan da öte hayal yaşardım.
Sanmayın ki kaçardım. Gerçeğin tam ortasında gerçeğin ta kendisine savaş açardım.
Nakarat:
Çocukluğum: Şahit olduklarım! Korkularım! Hayallerim! Sorgularım! Kavgalarım!
Çocukluğum: İnandığım masallar! Ağladığım o anlar! Geride kalanlar
Nomad:
Çocuk olmak mucizeyi tatmak mı yoksa her gün yeni kavgalara kurban olmak mı?
Kumla kale evleri yaratmak mı yoksa suskunluğu koruyarak çığlıklar atmak mı?
Çocuk neşe saçmaktaır legoları kurmaktır hayallerin dünyasına balıklama dalmaktır
Ama onu aldattık bi çok insan kaypaktır hani bizim ilkemiz küçükleri korumaktı
Büyükleri saymaktı gözümün önünde dünüm kimisi gibi küçük yaşta erkenden büyüdüm
O günler büyülü olmalıdır yoksa ağır bedeli Çok yakında baba olcam fakat yemin ederim;
Söz verdim kendime çare bulmak için onun her bi derdinde çare olcam
Senle ben de doğcam. Senin yerine hayaller kurup baban seni zorlamıycak hep yanında olcak!
Nakarat:
Çocukluğum: Şahit olduklarım! Korkularım! Hayallerim! Sorgularım! Kavgalarım!
Çocukluğum: İnandığım masallar! Ağladığım o anlar! Geride kalanlar