İçimde 10 şiddetinde deprem kimse kalmadı

Hayatı zindan eder bilinçaltı soyut bi yaşantı

Kimse olmasın tek başıma mutluyum ve

Sonumu düşünmek istemiyorum galiba ruh hastası

Psikolojik sorunlarla uğraşırken başım çatlar

Amaçsız hayatım var her an duygu patlar

Bak gözlerime biraz kanlı belli damarlar ve

Doğru yanlış yalan saçma benzer seçimlerim var

Yani mutluluk bana uzaktı 5 yıldır

Çocukluk, hayatın en hareketli yılları

Mechalim kalmadı yıllar geçti üstünden ve

Artık anlıyorum o yılların geri dönüşü olmadı

Büyüdüğümü hissediyorum düşüncelerim farklı artık

Yanımda kimse yok ve istemiyorum bitsin artık

Hayat roman olsa benim türüm drama

Sokakta gördüğünüz Burak Kara ilaçlarla ayakta



Nakarat

Bu benim hayatım, herkesten farklıyım

Hepinizin hayatından kat kat daha yaşlıyım

Yıllardır yüzümde ağrıyan bi çift gözle

Ruh hastası bir adamın günlüğünden sevgilerle



Cevaplar olmasaydı anlıycağınız bende yoktum

Kağıda yazıdığım her satırda boğuldum

Tak bi sorun şu Beynimde döner dalga

Ertesi gün ilk yanlışım sokaklarda uyudum

Bulunduğum yere yakında iki insan var

Beni dinliyolar bi türlü anlatamadım

Yaşadığım sorunları herkese çocukça geldi

Anladığını sananlarla genelde kavgalıyım

Yine bir bahar günü beynimde şimşekler var

Yine bir akşam üstü psikolojik sorunlarım var

Anlayanlar anlar bulunduğum ruh halini

Kafamda oluşmuş bikaç tane korku filmi

Aynen öyle hayatım yok olan insanlar

Ruh hastası demiştim yok olur insanlar

İçimde neşeli bir çocuk vardı şimdi öldü

Dilediğiniz baş sağlığıyla toprağa gömüldü