Karanlık odamın ışıklı günleri var hala aklımda,
Kararttığım bir resimden sadece bana geriye kalan,
Mutlulukların ardı yok,gözlerimi kapattığımda
Bir anlamı kalmaz,zamanında bir şeyi anlamadığında.

Bir tek sen değil,artık bende kendimi sevmemekteyim,
Artık sen gibi kendimi,görmemezden gelmekteyim,
Hep olduğum yerdeyim,gitmeme aslında çok neden var,
Umudu kestiğimde yola koyulup,gelenler var.

Her şey daha güzel olacak diye ilk kendimi kandırdım,
Öyle düşlerden düşüşler yaşadım ki şimdi kalkamıyorum,
Ne acayip,sen anlıyorsun ama ben kendimi anlamıyorum,
Hiç bir şeye anlam katmıyorum,hiç bir şeye anlam aramıyorum.

Yalnızlıktan şikayetçi olduğumda anladım her şeyi,
O yüzden tek başımayım herkes ve her şey sahteydi,
Unutmam,bıraktığınız izler bir ömür bende kalır,
Yinede kendinize iyi bakın,her şeye rağmen hoşça kalın.

Yine gece olacak,hüzün saracak,
Karanlıklardan bir gün doğacak,
Belki her şey,daha güzel olacak,
Belki bir gün,belki bir gün.