Yorgun ellerim, son kez yazıyor sana.
Hata etti, kalemim bugün daha adaletli.
Belki yanlış olan benim ve doğru olan sen.
Biz bi doğru yola giremedik ki zaten, bu yüzden veda ettim...
Kağıtda veda metnim. Herşeyi yakıp-yıktım, hayatimi heba ettim.
Sonra anlatmaya devam ettin seni ve bizi.
Geçer mi kalpte kalan izin?
Doktoor, çözümün onlarca ilaç mi?
Istemiyorum hiç birini pskolojim inatci.
Defalarca yıkıldıktan sonra,
söyle eksik olan neydi sence biraz inanç mi?
Manzaram duman alti.
"Az bi vakit kaldi su rüyadan uyan artik !" desen de booş.
Hosçakal, imza kalbinin kenarinda öylece durar artik.
Nakarat
Yorgun ellerim, son kez yazıyor sana.
-Herşey yalan, herkes yalan.
Korkum ellerin olman, geçiyor zaman
-Herşey yalan, herkes yalan.
Yaalaan. Offf.
Ben onun yanlışıyken o benim doğrum.
Temiz kalan kalbimi, nefretimle boğdu duman.
Koydu yerine benden aldığı ne varsa, bi tek sen dışında.
Gözümden akan sen dışında, tepkisizim.
Bi gün tut saçından gölgenin.
Her saniye peşimde. Ya git yada dön geri.
Seçme hakkim olsa isterdim tam şuan da ölmeyi
Ve son kez seni karşımda görmeyi.
Karşında gövdemi ateşe vericem bak bana.
Tebessümünün altinda ki gözyasini saklama.
Yorgunum, yardim et düştüm lan kalkamam.
Sen gittin, ben kaldim bakmadin hiç arkana.
Şimdi ki ecelim aylaar önce öldüm ben.
20 Metre karede her dakika ölümü gördüm
SOnunda öldüm ölümü kalemlere gömdüm
Sonuç kağıtlarca sen bugün yokluğunun dördü.
Nakarat
Yorgun ellerim, son kez yazıyor sana.
-Herşey yalan, herkes yalan.
Korkum ellerin olman, geçiyor zaman
-Herşey yalan, herkes yalan.
Yaalaan. Offf.