Verse 1



Gece hüznü aldı gökyüzünden yere çaldı

Sedası gönlü yaktı akşamından arta kaldı

Aşkı tatdı her dua ve tahtı yıktı her sual

Bendim ortasında bir başımla savaşta



Adım babamdan emanet Alın yazımdan ibaret

Hakka yoktu ihanet ve sabra doydu metanet

Görgü tanığı gördü sanığı amma sustu adice

Kelle koptu katilce kim konuştu adilce



Güneşi gördü fecirle ve göz yumuldu geceyle

Bu seller ortasında bir beden kefenli bilmece

Kördüğüm çözüldüğünde nedenli her hece

dilim Hakkı söylemezse ritime vur kelepçe



Ben yarınla umudu beslerim yolunu gözlerim

Ufukta özlemim yine de hayradır Dileklerim

Dört tarafta tuzak var Zorda olsa beklerim

Şükür ki doğru yanlışı ayırt eder bileklerim



(Nakarat)



Dünya döner başımda

Kanrevan ellerimden uçar kelebekler

Ah yar beni bir kere anla

Kara toprak cana doymaz



Verse 2



Önce dününü sorgula sonra yolunu kurgula

Hatalarıysa ayıkla hiç bir adımı atlama

Böyle buldum kendimi ve öyle olsun isterim

Körpe canda sahici değilse sahte düşlerim



Yolumu kapatır önüme dikili kalın bir duvar Yine de

bedeni yıkamaz inandıkça canımı acıtan kavgalar

bir tarafta doğrular diğer tarafta korkular

Buğulu gözümü sardı adımı bastığımda sancılar



Üşürüm üstüme geceyi örtü yaptı ellerim

Düşüme kabus ellerin uzak tutun bu elleri

Kalbi zorlamakta eceli kapımı çaldı birileri

Canımı bedenden alıp da çekti gitti kimileri



Mesafeler uzar gider bu düşlerim bedel öder

Ömrü yudum yudum içsen aniden çeker gider

Düşman olma kardeş ol hasım hısım boyun eğer

Hayat altın tasta olsa dönüşlüdür her sefer..





(Nakarat)



Dünya döner başımda

Kanrevan ellerimden uçar kelebekler

Ah yar beni bir kere anla

Kara toprak cana doymaz