Around us, nature moves in cycles, that is to say the process of dying and becoming. It is the leading
motif of the symphony of nature, that has a resounding in our music. Thus, in the forest resounds life,
the eternal; wood acoustics...

In de bomenkronen weidend,
Als de windalf door het zwerk glijdt;
Toon en galm verbreidend,
Stervend, wordend, voor altijd...
Waar dood en leven paren
In 'n eeuwig gaande klankstroom,
Ontwiekt door woudpilaren,
Verheven door de heuvelzoom!

Woudakoestiek – hoog opgaande basiliek
Een groots en weids odeon...
Woudakoestiek – symfonie der fantastiek
...in een componerend eon.

Ommanteld met een klankkleed,
Komt de akoestiek tot wasdom,
Wordt de nasleep van een oerkreet,
Gelengd door welvend land rondom.
Hoog in de bomentransen,
Gaan klanken op hun heenvaart,
Waar gevlerkten zich verschansen
– Geheimnisvol en horenswaard!

Woudakoestiek – hoog opgaande basiliek
Een groots en weids odeon...
Woudakoestiek – symfonie der fantastiek
...in een componerend eon.

[English translation:]

Broadening in the crowned trees,
As the wind elf glides ‘cross the heavens;
Tone and resonance widening,
Dying, becoming, forever...
Where death and life court
In an eternal flow of sound,
Unwinged by woody pillars,
Elevated by the hill's fringe!

Wood acoustics – high-rising basilica
A grand and broad odeon ...
Wood acoustics – symphony of fantasy
... in a composing aeon.

Clad in a robe of sound,
Acoustics come to fruition,
The aftermath of a primal cry is
Lengthened by curving land all ‘round.
High in the tree pinnacles
Sounds depart to where
Pinioned creatures are hiding
- Secretive and worth hearing!

Wood acoustics – high-rising basilica
A grand and broad odeon ...
Wood acoustics – symphony of fantasy
... in a composing aeon.