Farklı pencere.
Aynı manzara.
Zincirleme kaza.
Hatalı tamlama.
Bana mahrem peki kime çıplak?
Kimi cesur edip beni yapıyor korkak?
Sürüklüyor mesnetsiz, çifte standardı bol hayallerle.
İstanbul. Hemen atma köprüleri.
İki yakana bir şans daha sun.
Kurak yanağıma dökülür okyanus.
Taşar gamzelerime çözüldükçe buz.
Teselliler susturur bir süre.
İçime atarım yine kaçırır uykumu.
Küllendi. Nice umutlar yaktım.
Sıfatına layık şarkılar yazdım.
Daha dur bu bir şey değil.
Elim yakanda karşındayım. Yok şansın.
Kaldır at yüzündeki maskeni.
Patlamam an meselesi.
Burası tam yeri.
Bir yalan sonrası belki de kan gölü.
Bu kez ben söyleyeceğim son sözü.
Sabahı görmem zor bu bok gidişle.
Bir sürpriz bekliyorum.
Belki gelir de vazgeçerim saçma sapan fikirlerden.
Var gücümle dönüyorum ölümlerden.
Sürekli pazarlık önümde.
Buna can dayanmaz.
Alıp veremediği belirsiz insanlar.
Kaçamıyorum planlarından.
Şüphe ediyorum artık dostlarımdan.
Nereye dönsem çıkarınız var.
Utanıyorum insanlığımdan.
Gözü dönmüş canavar gibisiniz.
Satılık hisleriniz arkasında.
Derin nefesler al, ver.
Geçti tamam.
Her şey yolunda.
Huzur…
Eğer olmadıysa bağır, çağır, kır, dök.
Öfken diner.
İşler yolunda…
Değil.
Biraz zaman ver.
Olanlar olsun.
Gece olsun. Gündüz olsun.
Biliyorum bu zamana kadar hep sustun.
Zaman ver.
Nasıl unutsun?
Silip atmak kolay değil.
Rüyam da o, kabusum da o.