[Verse 1]
Kostümün şirin de gizlediği materyal cerahat
Biat edip sürün şu altı günde bir günün rahat
İlk basamağındasın bu merdivenin, çıkmanız yasak
İtaat vazifen şikayet etmen kabahat
Vakit tam anlamıyla öldü sende
Ki kendin için uyanmazdın önceki düzende
Zamanın kendisine döndün terfi beklerken
Ve artık başka bakıyorsun ait olduğun şu semte
Geleceğine dair planların başka hayatların klonları
Gerçekleşsin diye bul onları
Kaynağındasın masanda duran bütün sorunların
Aşkı dahi dakikleştirirken adımların
Sefa derken sefalete cefa çekip cehalete
Ne sağsın ne selamet, el mahkum varsın idareten
Çarka çomakken de devam eder
Hayatın akıl hastanesinden geliyorum ziyarete

[Nakarat]
Perdeyi aç
Gün yüzü görmedin hiç köleliğine inat, yov
Perdeyi aç
Gündüzün ölmedi çık mahallende dolaş

Perdeyi aç
Gün yüzü görmedin hiç köleliğine inat, yov
Perdeyi aç
Gündüzün ölmedi çık mahallende dolaş

[Verse 2]
Şimdi önünde rampalar var
Yalnızlık ambiyansın sokaklar ve lambalarla
Yemekle sigara arası bocala son kalan paranla
Yakandan asılı geçmişin tekerrür ediyo' sanki abrakadabra
Bir an inandın hayat atar palavra
Her gardın düştüğünde satılacaksın olana dek kadavra
Diş geçirdiğin kadar net tutan kuralların var
Mezarlarına binalar çıkar kralların da
Görmek istediğin şekilde yaşa sefa sür
Elinden çalmışlar da oynuyorlar de ki: 'Tesadüf.”
Kör müsün? Hayatın bi' külüstürün pelt hüznü
Bu verse'ün amacı ezik olmaman, dil elden üstün
Şu ki husus: hep kuruludur pusu
Bu onun için kusur, şahsiyetine usül
Seviyo'san pürüz uğramaz yanına huzur
İçin kurda döndü velhasıl görüntün hâlâ kuzu!

[Nakarat]
Perdeyi aç
Gün yüzü görmedin hiç köleliğine inat
Perdeyi aç
Gündüzün ölmedi çık mahallende dolaş

Perdeyi aç
Gün yüzü görmedin hiç köleliğine inat
Perdeyi aç
Gündüzün ölmedi çık mahallende dolaş