Yazmaya başladım seni kaybettiğim günden beri
Bir şeyler ağır geliyo sana yinede kinlenmedim
Saçlarında bir tel gibi sallanıyorum oysa
Anlımda namlusu var bu sevginin dünden beri

Kalbimi parçalayan o taaruzlarına kararlısın
Aşk kentim yeniden gökkuşağına bulanmışız
Kayboldum teninde bir kez daha arar mısın?
Sarmaşığım başka birini benim gibi sararmısın

Çek üstümden baharı, her yanım zarar ziyan
Bu şehirden gidemezsin yıkılsa tek bi liman
Şiirler ölmeden ne olursun çık aklımdan
Ama önce beni öldür gönlündeki mayınlarla

Kalbimde puslu hava, soğuk bi kış günüyüm
Kazaklarıma saklı kokun saç teline örgülüyüm
Bu aşkı anlatamam, duygularımın sansürüsün
Bi memleket misin, bense sürgününüm..

Nakarat:
Ben seni uzaktanda sevebilirim
Hiç bi şeyim kalmadıda canımı sana verebilirim
Emin ol hiç kalbini yormam
Sığamadıysam hayatına kendi başıma gidebilirim

Soğuk bu hayallerde kendi canıma kastım var
İnan ki utanıyorum bahtımdan
Öyle çok kül oldum ki yakmıyor bu yangınlar
Oysa ben seni istedim sadece tanrımdan

Kendimi atamadım bu boşluktan
Gönlümde dinlen artık yıllar yılı yorgunsan
Ben hala komadayım ne denli yoktuysan
Artık bende hayret ediyorum içimde çokluğuna

Artık sanada gelemiyorum, yollarımda adın var
Gözlerimi açamadım hiç karanlığına korkumdan
Rüzgarımı saçına bağla ciğerlerimi katran
Hayallerim o gökyüzünde uçurtmalarım uçmaz

Gözaltlarım simsiyah bi gökkuşağı
Nasıl sapladın ki göğsüme bu kör bıçağı?
O hayallerini benim gibi dert bulasın
Sana ayırdım ben gönlümdeki son mezarı