Gri bir çerkeska giyerdi babam
Parlayan fişekliklerini anımsarım
Anamın eseriydi o çerkeska
Dikebiliyordu içinden gelirse
Ata bindiğinde babam kılığıyla
Her fişeklikte bir atımlık barut
Nice uzun yollar kat etse de
Oturduğu eyer her dem ilk hevesiydi
Toplantıya mı çifte mi her nereye gitse
Çerkeskası tam bedenine otursun isterdi
Düğünde buluştuğunda gençler
Çerkeskasız kimse oyuna çıkmazdı
İster kağnı çatalında oturan emekçi
İster general say sen onu
Giymemişse kadın elinden çerkeskasını
Utanmadan topluma katılmazdı
Bedeni süsler görkem katardı insana o kıyafet
Çerkeskasıyla tanınırdı kimdir o millet
Öldürülmüş getirilirken bile ceset
Yüzünü örterdi çerkeskasından etek
Kim bilir kaç yüzyıl geçmiştir
Kadınlar arasında çerkeska sanattır
Bugün bile sanırım ondandır
Neredeyse tüm halklar çerkeska giyer