Sen başka şehirde, ben başka şehirde

Senin gözlerinde yanan ışık, benim gözlerimde

Senin kalbinde büyüyen aşk, benim kalbimde

Kalbimde yaşayan bir kadın var, benim özelim

Gözlerindeki renk gök mavisi, yüzü var peygamber çiçeğinden güzel

Kimse görmedi benden başka, ruh güzelliğini, benim özelim

Bazen öfkeyle kalkar, bana kızar ama, zararı kendine özel

Kendi yapar kendi üzülür, çiğdem gibi süzülür

Sonra yaslar başını göğsüme, ağlar, özür diler

Kimse onu sevmez, sevemez

Kimse benim kadar onu tanımaz



Bazen uzaya gider, yıldızları izler

Gökyüzüne merdiven kurup güneşe tutunmak ister

Yıldızlarla birlikte koşmak ister

Bazen göz boyasıyla gökyüzünü boyamak ister

Bu kahrolası dünya deli etti onu

Bu kahrolası dünya savurdu başka şehirlere onu

Aşkın sabahında doğan güneş bile yok saydı onu



Yolu karanlık, yolu dikenli, kalbinde öyle elmas var ki eşi benzeri yok

Onun öyle hayali var ki, benzer bir hayal kuran yok

Ama onu seven hiç yok

Ama onu seven hiç yok bu şehirde



Şimdi o şehirden şehre gidiyor, rüzgara kanat açmış, kimse dur demiyor

Kimse dur diyemiyor, o yıldızların altın saçlarına tutunmuş gidiyor



Sonsuzda o

Sonsuzun sonsuzunda güneş arıyor

Yıldızlardan yıldızlara yol yapmış yürüyor

Uzayda o

Yürüyor...Yürüyor...Aşk güneşine tutunmuş gidiyor

Kimse ona dur demiyor

Aşk bu işte

Aşk bu işte