Bu onların masallar dünyasındaki son öpüşmeleri oldu..



Verse1:

Yırttın mı tüm mektupları bende hala aynıları var sensiz bomboş her şey anlamsız mehtaplar düşüncelerimin arasında varlar ve yoklar korkusuzca yaşamak ne ki öğrenmedim ki ben hiç savruldun mu yaprak gibi söyle lütfen sen bir hiç bir keman bir ke. . anlatabilse her şeyi üstüne vokal atmazdım yalan olurdu senin gibi ve mikrofonlarda olmasa kim dinler ki beni yaşanmaz olsa da öğrendiğim tek şey senin için yaşamak var umut gibi bir şey geceler bana anlatıyor hep seni geceler hapsediyor hep beni geceler korkusuz senleyken geceler bitmiyor yanımda yokken geceler bitmiyor yanımda yokken



Nakarat:

Geceler bana seni anlatıyor

Geceler kor ateşler yanıyor

Geceler bir hüzündür sarıyor

Geceler bir umudum yok mu



Verse2:

Yırttı evet mektupları artık kimseden bir ses yok yanımda kimse kalmamış mutluluk ramakmış yalanlar ortasında çevresiyle dibe batmış anlamamış ona ne kadar değer verdiğini anlam vermesende gerçekler hep benimle bu yolda beraber yürüyenleri seyreyle etrafına bak ve kalbim yolunda hep seninle altı yıl hep seninle geçti ömrüm neyleyim ben kimim altı yıl boyunca kimleyim söyleyin hala aynı yerde beklerim gösterin doğru yolu da gelsin gitmeyim şehrin ortasında yaşama bıkmış bir yürek içinde ne var belli değil bilsem ne gerek dengesi bozulmuş yaşamı sanki bir dilek neyleye kadere boyunu çekene ihsan et



Nakarat:

Geceler bana seni anlatıyor

Geceler kor ateşler yanıyor

Geceler bir hüzündür sarıyor

Geceler bir umudum yok mu



Verse3:

Bu bir veda mektubudur dinleyenler titresin ben istemezdim böyle olsun her sevgide sonsuz elveda merhabayla başlayan beyaz sayfalara son bir nokta gözümde birkaç damla yaş da kalırsın öyle ortada eser ayrılık yelleri dilinde bir şiir ellerinse boş kalır dudaklarında sıcaklığının yerini alır acı bir ıslık dert omuzlarında ağırlaşırken dermanınsa kaybolur çeker gider bitmez bebeğim gün gelir biter siner en karanlık köşelere hayallerin arasan da bulamazsın durduramazsın yaşlarını oğlum bak erkek adam da ağlarmış eli kolu bağlanmış odamda ben tekim perdelerim kapalı düşüncelerim uzaklarda gündüzlerimse oldu gecelerim elimde bir mendil ölene dek de beklerim



Nakarat:

Geceler bana seni anlatıyor

Geceler kor ateşler yanıyor

Geceler bir hüzündür sarıyor

Geceler bir umudum yok mu