Necip Mahfuz verse
şu komalı ezgilerden hiç kurtulmayacağım sanırım
ölümü bariz görmedikçe çekmem ilgisini basının
asılıp adem elmasını ikiye yarmadıkça
hayat falan yalan olur bak ilk deminde asırın
amacın aynı tabii azıcık aş ve kaygısız baş
yerde buldu beni düşüp başımı yardığım taş
saç tabii ki saç harman savur zamanını
dünyayı ikiye böl hala zavallısın
yavaşsın sakarsın çıkarsız kalansın
sırtın bıçakla dolmazsa demezler adamsın
günahla aşinasın beyazla uzaksın
ömür denen biter gider ölüm gelir apansız
sapansız çıkılmış savaşlar en bilindik meydanın
harakiriyle karşılaş alma tadını geyşanın
ey şanın şöhretin zevki şimdi nerdesin lan dersin
elbet bir gün tabutta tek kalıp
Nakarat X2
nefes almak zor
hicran odalara sor
boşluktayım biliyorum
bu serseri halimin isyanına bir çözüm yolu yok
Necip Mahfuz verse
sonuçta herkes aynı tek başına ve anlaşılmaz
dünyanın beşte biri karanlığa kaygısızlar
hayır ustam değişti devir zamanla
piranalar geldi ve terk etti denizi yunuslar
sonuçtan memnun olan her kim varsa mutludur
kaybedenler birbiriyle aynı sade yutkunur
budur son durum sanardım ki sonsuzum
tam her şeyden bıkmış idim sesi geldi tutkunun
ben meftunum benim tamamım zavallılık
geç gelen bir mutluluk gibiydim zamansızım
damak tadımda kül ve kusmuk ve suskun
şimdi yutkun haydi hızla kaç ve kurtul
aynı rüyalardan bıkmak nedir bilmem ben
bu rayda giderse hayal kalacak dinlenmem
yalanlardım olanı biteni her ne varsa dinlemem
şu kirlenmiş dünya artı ellerindi kirlenen
Nakarat X2
nefes almak zor
hicran odalara sor
boşluktayım biliyorum
bu serseri halimin isyanına bir çözüm yolu yok