Benim hiç sevgilim olmadı
Bendim hep sevgili
Hep ben sevdim sanki
Ne zaman alıp başını gider ya gemiler
Benim hep gemilerce acılarım oldu
Gemiler battı
Ağladım
Tuzunu gözyaşından aldı deniz
Bende maviyi aldım ondan
Kendime seçtim maviyi
Kendime ayırdım
Mavi mavi ağladım

Benim hiç babam olmadı
Anılar aradım kendime
Bulamadım
Çocuk yanımın kırık kaldı bi kanadı
Bi kanadım hep anamdı
Baban gökte yıldız oldu dediler
İnandım
Uçtum bulamadım
Yalanlar söyledim kendime
Aldanamadım
Bir yanım babam da kalmış
Tamamlanamadım

Benim hiç oyuncağım olmadı
Yapraklardan kelebekler yaptım
Papatyalar topladım kuruttum
Uçurtmasını çaldım bir oğlan çocuğunun
Göklere saldım
Düşler kurdum oyuncak kırmızısı
Sonunda yeşil bisiklet aldı dayım bana
Attım kendimi kıra bayıra, ve o sıra merak saldım dünyayı
Dolaşmaya
Kağıt sandallarla açıldım
Okyanusa martıya ve hatta sevdaya .

Benim hiç şansım olmadı
Hayatın amortisi bana
Büyük ikramiye başkalarına
Amaa
Benim hep şarkım oldu
Benim hep şiirim oldu
Benim hep gökyüzüm
Benim hep denizim
Benim hep günbatımlarım oldu
Martım, balığım
Köpeğim kuşum oldu
Düşüm, düşüncem oldu
Evim, ekmeğim oldu
Şarabım, rakım
Aşka gönüllü kalbim
Gündüzüm gecem oldu
Velhasıl
Anlatılacak bir hayatım oldu