herkes elleri kolları bağladı üstüne yıkacak dağları
durun üstüme gelmeyin anladım artık hayat bir yağmur damlası
insanlar mağdur kalmasın rüyalar kabus olmasın
hayat yumruklarıma kum torbası çalış çabala kur kumpası adıma
dayanmak zordur açıkcası belki de korkup kaçmalısın
belki de yolun başındasın yeter ki toplum dışlamasın
kederli soğuk kış masalı nedense söndü ışıklarım
toprağa gömdü başkaları beni elleriyle yalnız kalırsın dertlerinle
bakma uzaktan gel benimle yanımda yoldaş rap benimle
şiir yazdım defterime hiç bir dostumu reddedemem
dönüp baktım eskilerime üç ay kalmış teskereme
geçmese de peş peşe gel boş geceler koş peşinden
çalış çabala yok gene de buna da şükür yol seçemem
kalmak için söz veremem maalesef
adımı gölgeleme anam babam kardeşim
ve yirmi dört senem devam
bu dünya döner dur demeden insanları kurban eder
otur debelen umut veren yok burada neden kurtar hemen
yorgun artık tutmaz eller muhtemelen zengin bakar en tepeden
budur fakire en kötü dert hep görülen
lütfen konuş susma sen de
bir hatanda suçlar herkes elbet döner kuşlar ergeç
aklın nerde buydu gerçek taktın çelme düştüm terse
bir an sanki durdu her şey bir an dedim şehri terk et kendi kendime
elde değil ki sevmemek biz paylaşırdık peynir ekmek
aç kalınca belli etme anlamaz ki beyni yetmez
insanlar mı tembih edecek bizleri
ben iyi niyetle yaklaştık emniyette her biri
karanlıkta sessizliğim
kar altında buz kesen ben kararsız ve sensizim
kalanlar da etkisiz ben tarafsız ve eskiyim
sabırsız bir serseriyim param çıkmaz eminim