yok oldu gençliğim
ellerimden gitti
senin gibi zalimi
bu kalp nasılda sevdi
yanıyorum şimdi onca geçen günlere
aşkın için ömrümü vermeye hazırken
sen takmıyosun beni
yanan bu kalbimin hesabını sorarlar sana
sende benim gibi yanarsın elbet
anlarsın beni belki ama geç olur
sabredemezsin bunalırsın, elinden bişey gelmez
kalkıp oturrsun bi köşeye aynen benim gibi
sonra düşünürsün her gece düşünürsün
uyku girmez gözüne sen düşünmeye devam edersin
sonunda anlarsın ve başlarsın yazmaya
olanı biteni geleni geçeni silersin
boş sayfalar o beyaz sayfalar kararır
en son senin ismin kalır ve tek başına olursn
bide sayfanın sonunda sevdiğinin adı olur
aradaki mesafe bir kalem uzunluğunda dahi olsa
yan yana yazamassın
ben yazamadım yarısında kaldım
kalemim bitti aynı sabrım gibi
tükendim artıkk dayancak gücüm kalmadı.
tükendim, tükendim be sevdiğim, tükendim ...