Nakarat:
Her bir düşte korku var ve her yanımda sancılar
hep benimle oldular ve sorgusuzca vurdular…
Geçmiş önüme serili artık -varsa yoksa kalsın saklı!
Baktı dıştan bir umutla gözünü açtı…
Raziel Verse 1:
Sıralara kazınan ilk sözlerindi düşle başlayan değil mi?
Yavaş yavaş gelişen dünyanda saf bir sen elinde canlanan duygular
ve yaşadığın sefil durumların ardında yitik o mavi gözlerin!
Aklına düşen o sözler, tasviri imkansız gelirdi…
Hayatının seyrek çiçekleri tek tek solarken seninle yenilerini açsın diye döktüğün gözyaşları, sayfalarına damlardı..
Balkona çıkar sarhoş bu kente çocuksu bakışlar atardın,
Halinden anlardım, kutsallığının şiirlere yansıdığını…
Gün be gün bu buhran aynı yordamıyla farklı farklı vücutlarda karşında farklı yüzler
boş sokakta baş önde, boş adımların…
Aklına yapışan beatlerin ve sonu gelmez tümcelerin içinde sen,
silik bir kimlik gibiydin, hayali bölünen tek mermiyle..
Evine vardığında aynı yabancılar vardı her tarafta odana kapanıp kendini kustuğunda
Kağıtta kalansa yine bendim..
Gözlerinde gördüğüm çocuk hüznünü vurduğun o kırık kalemde,
Düşünde çağlayan nefeste, yorulmadın mı söyle Raziel…!!!?
Echo Verse 1:
Günler ayları kovaladı, doğdu güneş benimle
Yorgun, solgun bakışın arkasında saklımı kalacak? -Kalpte sancı var, hayalde Vurgun,
Durgun ve serin suların altında sessizce gezinen bizlerdik
Uğultu var kulaklarımda yaşananlar takip etti hep, arkamda telafi edilemez hatalar peşin sıra gelişen olayların arkasında sessiz kalmış kimler? -gerileme dönemi Menzil zorda,
Düşüncemiz o zaman ilkel, kellifelli ama bir kalender,
Ecelimiz ne zaman bilinmez ama, her insan öleceği yaşta…
Nakarat:


Her bir düşte korku var ve her yanımda sancılar
hep benimle oldular ve sorgusuzca vurdular…
Geçmiş önüme serili artık -varsa yoksa kalsın saklı!
Baktı dıştan bir umutla gözünü açtı…
Echo Verse 2:
Ortam kalabalık artık alttan aldık boş görünene üstten çaktık
her bir engelle karşılaştık aştık yalnız adamın yanında biz vardık .
Binlerce kilometre sürecek bir yol bir tek adımla başlar.
Dervişin zikrine bak fikrini al, gözden artık al kan damlar,
Kömür gibi bu kara kapkara düşler, bakış açısını engeller! ömür boyu adanan bakireler bilmem yolunu nerden buluverecekler? Tek gözün olsun dolsun bedenin ışıkla her biri şıkta,
Kafanı kaldırıp gökyüzüne bakma, kaderin elinin altında…
Raziel Verse 2:
…Bak dost yüzlerin kalbinde kalk ellerin yüzünde olmasın sözünde tek damla yaş gözünde,
Hırs bürüdün -çık yollarına!!…
Geride tonla maske, ömrünün taşları onca yıl önünde,
Korkma (!) korksan bile;
-Yoldaşlar bu tanışmalar tesadüf olmamalı, (!)
Yakarışlar aynı mikrofonda çabalar huzura imza olacak mı?
Bu saf nefesler sarılan her bir duman gözünde (sadece) bekle!…
Adımların ailen oldu işte melekten ayrı fani olsan bile,
Yürek de ayrı dünya! farkına var. .
Düşlerin adıdır tüm bu şarkılar…
Nakarat:
Her bir düşte korku var ve her yanımda sancılar
hep benimle oldular ve sorgusuzca vurdular…
Geçmiş önüme serili artık -varsa yoksa kalsın saklı!
Baktı dıştan bir umutla gözünü açtı…