birinci bölüm:
Klakson çalmak istemiştim hep küçükken. Ben küçükken herkesi kıskanırdım. Dolayısıyla, ben küçükken oyuncak çalardım yan komşunun bahçesinden. Akülü arabam olsun istemiştim, olmadı. Onlar topla oynardı bense tenekenin bıraktığı yaralarımla başbaşaydım. Anlamazdım oğlum onları, param yetmezdi. İçim giderdi� Şimdilerde mikrofonla başbaşayım. Hah ! Çok da haylazmışım. Kulaklarım esnemiş çekilmekten. Yeni bi� Alper olmak adına çok da çabalamıştım oysa. Birisi tuttu dediki; �dersine çalış adam ol iyi not al�. Olmadı� Kafamda kırıklar çoğaldı. Çok kitap bir çok yarar mı sağlamış ? Yanıldım olmadı. Formül oldu bazen, kopya kağıdı elime dahi sığmadı. Matematiktense her daim çakmıştım. Mecbur olmadıkça yalan söylenmez sanmıştım. Bakıyorum da hayli aşmışız, yanılmıştım. Ne denli anlaşıldım ? Ne denli yıpratıldım ? Anlamazlar onlar işe gelince sorarlar ya bana neden darıldın ? Hah ! Çok şeyimdesin. Elimde çareler tükendi bilindik bi� yerdeyim. Adımı bi� yere yaz. Yaşımsa yirmi şimdi. Yapıldı yine bi� caz, Alperin sabır tükendi, aferim !

nakarat:
Küçüktüm. Evet küçüktüm oyunlarla�
Gözüm oralarda değil, mütevaziyim.
Son yazar� Oyun biter, çekip giderim.

ikinci bölüm:
Son dönemde pek bozuk bi� ruh haline sahibim. Yalandı söylenen, kanardım öncelerde. Sakindim� Şimdi sakinim fakat içten oynuyor. İnsanoğlu harbi kaypak hem de master degree. Yerine düşen her bi� testi kırılır ortasından elbet. Ay küserse yıldıza kıskanırım. Emret aybalam yakıldı mektubun, sokak sonunda çöplükte. İstersen �yüzsüz� de, aşkın ömrü sözlükte� Okudum onca yıl bi� çok hocam kapıştı benimle. Yarıştım, olmayınca düştüm en gereksiz biçimde. Gözümde canlanır lise, tadsız üniversite. Bakıp bakıp da ağlardım� Karnem hep zayıf gelince yediğim her bi� lafı da şimdi özlüyorum. Profösör bakarken anlıyor sanıp da ben susuyorum. Farklılık yaratmak adına cümle cümle yazıyorum. Susunca sinsi oluyorum, kusunca çirkef oluyorum.