Verse 1:
Teessüf etti kornea, sakince başla gördüklerine inanmaya
Rastladım kendime münafıklar çıkmazında
Namünasip haytalık civarlarında
Ruhumuz bile akşamdan kalma

Fakat burada fecrisadık lüzumsuzluğu yüceltmek yasak
Bayağıdır işler kesat
Tam yerinde bitti garabet masal
İşte bu ellerle parçalandı vahamet monat

Aklüselamet vüsat aksi istikametim
Yaşamaktan müzdaripler yalnız gelmeli
Cebimde bermuda şeytanı ve dikdörtgeni
Sabaha karşı kente meydan okumakla mükellefim gibi

Değil yakınlar yakın
Tepetaklak kehanetler olacağına mı varır?
Ne münasebet ben istediğimi alıp,
Her ne pahasına olursa olsun dökeceğim ilk kanı

Nakarat x2:
Neyse nedir adım! Buyrun, kimliğe bakın
Bana; yeryuvarın dönmek için ihtiyacı yok
sur üfle duymadım, bir şey mi dedin hacım?
Ufak bir kıyamete itirazım yok

Verse 2:
Bende bir problem yok, anlaşılabilir aşırılıklarım var
Kafamın içinde birtakım kalabalıklarım
Kırışıkla karışık şakaklarımdan akrabalarım
Odam bir fanus yahu, karabalıklarım var

Kibarlığımı bozacağım şayet iplerimden kurtulursam
Peki ya kendi kendimin metaforuysam?
Ne olacaksa olur, bu ne biçim bi' soru?
Ben bir şeyi biliyorsam o şeyi bildiğimi de biliyor muyum?

Ki sokaklar kaygan ayakkaplarımıza
Kendini yutan yılan girdaplarımıza
Bir sırrı açığa vuran sinkaflarımıza
Mütemadiyen yalanı ispatlarımıza

Tutarlı aralıklarla tutarsızlaşırken
Boş durmadık, güneşi boyadık iltihap sarısına

Nakarat x4:
Neyse nedir adım! Buyrun, kimliğe bakın
Bana; yeryuvarın dönmek için ihtiyacı yok
sur üfle duymadım, bir şey mi dedin hacım?
Ufak bir kıyamete itirazım yok